ఖదీర్ బాబు-బియాండ్ కాఫీ కథల సంక్షిప్త వివరణ విశ్లేషణ-రివ్యూలు

source: http://turupumukka.blogspot.in/2013/08/26.html

బియాండ్ కాఫీ–సాయి పద్మ రివ్యూ (http://thammimoggalu.wordpress.com//)
కొంతమంది దగ్గర కొన్ని అద్భుతాలుంటాయి, వాటితో పాటు కొన్ని అవలక్షణాలు ఉంటాయి … కొన్ని బాలన్స్ అవుతాయి, కొన్ని డబ్బుతో, పవర్తో, మనుషులతో, అధికారంతో కప్పబడిపోతాయి. చక్కగా తయారు అయిన శరీరం వెనుక వొంటరితనం కొంతమందే పట్టుకోగలరు….ఖదీర్ గారి వాక్యం లాంటి ఎక్సరే కి ఆ శక్తి ఉంది.

ఇప్పుడే ‘బియాండ్ కాఫీ ‘ మరియు మరో తొమ్మిది కథల్లాంటి సంఘటనల బుక్ చదివాను. హైదరాబాద్ అనే అన్నం ఎలా ఉడికిందో చెప్పే మెతుకుల బ్రతుకుల సాక్ష్యం తో … సహా .. ! మనసు భారం అవుతుంది … దుర్గా మిట్ట కథల్లోని పిల్లాడి స్వచ్ఛత గుర్తొచ్చి …. కానీ ఏం చేయగలం .. పిల్లాడు పిల్లాడిగానే ఉండిపోడు కదా ( వహీద్ కథ )

లిక్విడ్ మోడర్నిటీ మీద ఆధారం చేసుకొని రాసే నవలికలు, కథలు తెలుగువాళ్ళకి కొత్త … కానీ కాఫ్కా ప్రభావంతో రాస్తున్న హరుకి మురకమీ (Haruki Murakami) లాంటి రచయితలు మోస్ట్ పాపులర్ డార్క్ రైటర్స్. ఖదీర్ కధలు ఒక కొత్త పంధా కి… ఇలాంటి డార్క్ కామెడీ, వొంటరితనపు కథలకి మొదలు అని నాకు అనిపించింది ( నేను చదివినంత వరకూ )

వొంటరితనం కీ ఏకాంతానికి మధ్య ఉండే మానసిక జాడ్యం ఖదీర్ బాబు ఈ కథల సారాంశం … కథల నిండా భయపెట్టే ఆడవాళ్ళు .. వాళ్ళ వొంటరితనం .. ఎవరూ ఎలుగెత్తి అరవరు…వాళ్ళ ఆసక్తి లేని చూపులు, ప్రదర్శించే కోపం, కామం, మనల్ని కొత్తగా భయపెట్టే అంశాలు ( మచ్చ, బియాండ్ కాఫీ కథలు ). కొంతమంది తమలో జరిగే, జరుగుతున్న ప్రభావానికీ , వొంటరితనానికీ , కుటుంబ పరంగా కోల్పోతున్న వాటికీ .. అందులోనే పరిష్కారం వెతుక్కొనేవాళ్ళు .. (ఘటన కథ) లేదా ..ఏ అవుటర్ రింగ్ రోడ్ ఘోరానికో బలైపోయి ఆగే వాళ్ళు, సాగే వాళ్ళు ( అపస్మారకం, ఇంకోవైపు కథలు )

హ్మ్మ్.. ఇవి ఇబ్బందికర నిజాలు.. కానీ .. నిజాలు .. రాసినందుకు శభాష్ అనాలో ….సుమారు దేశం అంతటా జరుగుతున్న విసర్జకం సాహిత్యంలోకి, కొత్త వ్యర్ధాల దారుల్లోకి …. అందంగా పవర్ఫుల్ గా వచ్చినందుకు విచారించాలో … డార్క్ శకానికి స్వాగతం పలకాలో … తెలీని .. అయోమయంలో ముగిస్తున్న రివ్యూ ..

చివరగా ఖదీర్ గారి లాంటి గొప్ప రచయితల గురించి నేను మాట్లాడేది ఏమీ ఉండదు .. గానీ.. ఒక రీడర్ గా .. ఒక కుతూహలపు ప్రశ్న .. వొంటరితనం , వెతుక్కోవటం, వాటి పీడ,బాధ .. ఆడవాళ్లకేనా .. మగవాళ్ళకి ఉండవా ..? ఈ మోడరన్ కాలంలో .. ప్రతీ వ్యక్తీ వస్తు ప్రపంచం వల్లా, అధికార సమీకరణాల వల్లా .. వచ్చి,తెచ్చి పెట్టుకున్న ఖాళీతనాల వల్ల .. జరిగే అత్యాచార బాధితులే .. అలాంటి వాళ్లకి .. ఏ వాదం లేని పరిష్కార మార్గాలు కూడా కావాలి .. లేకపోతే వాళ్ళు మళ్ళీ రచయితలకీ, తీరుబాటు ఉన్న లేదా లేని మరో వ్యక్తిని సోషల్ గా హింసించటం జరుగుతుంది .. ఆ మార్గాలు సూచనప్రాయంగా నైనా చెప్తే బాగుండేది ..!!

Finally… Life is NOT Just Beyond Coffee… It Sometimes Above Many Dark Skeletons Carefully Paraded as Fashion Icons..!!


దృష్టిలోపంతో దారితప్పిన కథలు - జి ఎస్‌ రామ్మోహన్‌

ఖదీర్‌ వాక్యం డ్రైవింగ్‌ తెలిసినవాడు పద్దతిగా వాహనం నడుపుతున్నట్టు ఉంటుంది అంటాడు పూడూరి రాజిరెడ్డి. గేర్‌ ఎక్కడ మార్చాలో ఖదీర్‌కు బాగా తెలుసు. ఇపుడు బియాండ్‌ కాఫీతో అతను చేసిందదే. ఇంతకుముందే కింద నేల ఉందితో అతను హైజంప్‌ చేశాడు. ఇపుడు ఏకంగా పోల్‌వాల్ట్‌. అందులో ఎంత సఫలీకృతుడయ్యాడనేది తర్వాత చూద్దాం. పాతను వదిలేసుకుని కొత్త ముఖమైతే తొడుక్కున్నాడు. బహుశా దర్గామిట్ట నాటి పాత అభిమానులకు కూడా వదిలేసుకునేందుకు సిద్ధపడ్డాడని అర్థమవుతోంది. రచయితతో పాటు ప్రయాణం చేసే వారి కథ వేరే.
దర్గామిట్ట కథలను చాలామంది ప్రేమించారు. బహుశా నామినిని మించి ప్రేమించారేమో కూడా. ఆ కథల్లోనూ ఆ ప్రేమలోనూ చిన్న ఇబ్బంది ఉంది.నామినిలో ఉన్న సొగసు చాలావరకు ఖదీర్‌ కథల్లో ఉంటుంది కానీ ఈ పెయిన్‌ తక్కువ.  పేదరికాన్ని సెలబ్రేట్‌ చేసినట్టుంటాయి దర్గామిట్ట కథలు. తమకు తెలీని జీవితాన్ని  కులీనులు నోరెళ్లబెట్టి చూసి అరె, భలే రాశాడే అనిపించేట్టు ఉంటాయి. హైదరాబాద్‌లో శిల్పారామం పోయి అక్కడ గుడిసెలు, రోకళ్లు, రోళ్లు, ఎద్దుల బండ్లు చూసి ముచ్చడపడతారే, అలా!
తొలి మూడు కథలు కథలే. అందులోనూ టాక్‌ టైమ్‌ మంచి కథ. ఆ తర్వాత అవి ఎటోటో వెళ్లిపోయాయి. 'మచ్చ' మంచిదే కానీ చివర్లో రచయిత అలవోకగా  విసిరేసిన ఒక వాక్యం కథను దెబ్బతీసింది.
పుస్తకానికి టైటిల్‌ బియాండ్ కాఫీ కథ తీసుకుందాం. "ప్రతి మగనాబట్ట ఛాతీ మీద పచ్చబొట్టు పొడవాల్సిన'' నీతి కథ చెప్పిన మరికాసేపటికే ఆ పొందికలోకి ఇమడని డీటైల్స్‌ ఎక్కువైపోయి, చివర్లో క్రైం థ్రిల్లర్‌ అయిపోయి కథ ఎటో పోయింది. తాను కొత్తగా తెలుసుకున్న విషయాలు ఎక్కువగా చెప్పాలన్న  ఆత్రం ఈ కథను దెబ్బతీసిందేమో అనిపిస్తుంది.
సున్నితమైన అంశాలను కథలుగా మలిచేపుడు ఎక్కువ జాగ్రత్త అవసరం. ఒడుపు తెలుసుకదా అని తొందరపడితే నోరు కాలుతుంది, చేయి కాలుతుంది. మొదటి కథల్లో మనకు బాధితులెవరో తెలుస్తుంది. వారిపట్ల ఎంతో కొంత ఆర్తి కలుగుతుంది. తాగుబోతు భర్త పట్టించుకోక ఏ ముచ్చటా తీరక విసుగ్గా ఉన్న మహిళ యాక్సిడెంటల్‌గా కలిసిన, తనపై ఆసక్తి కనపరిచిన కుర్రాడితో సెక్స్‌ తర్వాత స్థిమితపడే స్థితిని అర్థం చేసుకోగలము. ఆ మహిళ ఎర్రేటిక్‌ బిహేవియర్‌ని కూడా అర్థం చేసుకోగలం. చివరకు రచయితలకు ఫోన్లు చేసి భయంకరంగా వేధించే స్ర్తీ పైన కూడా కోపం రాదు.  ఆ తర్వాతి కథల్లోనే బ్యాలెన్స్‌ కుదరలేదు. అందులో చర్చించినవి కూడా అవాస్తవాలేం కాదు. కొంతమంది స్ర్తీలకు సంబంధించినవే అయినా అవి వాస్తవాలే. 'మైనారిటీ' కథలు రాయకూడదని రూలేం లేదు.  భర్త వేళ్లు కోసేసిన భార్య సంగతి పక్కనబెడితే చాలావరకు ఇందులో ఉన్న పాత్రలన్నీ నిజమైనవే. మనకు కనిపించేవే. కాకపోతే ఊరకే సంచలన వాస్తవాలను వెల్లడించడం దానికదే కథ కాదు కదా! ఆ వాస్తవాలకు సాహిత్య రూపమిచ్చేదేదో ఉంటుంది కదా! అది ఆ కథల్లో లోపించింది. కొన్ని కథల్లో వక్రీకరించింది కూడా. ఇంకో విషయం కూడా చెప్పక తప్పదు.  కొద్దిమందికే పరిమితమైన కథలు రాయడం వరకూ ఇబ్బంది లేకపోయినా సమాజంలో  ఒక సమూహం గురించి ఇంకో సమూహంలో ప్రచారంలో ఉండే స్టీరియోటైప్స్‌ని యథాతథంగా సమర్థిస్తున్నామేమో అనేది కూడా రచయిత ఆలోచించుకోవాలి.
జి ఎస్‌ రామ్మోహన్‌
(సారంగ వెబ్‌ మ్యాగజైన్‌(sarangabooks.com/magazine)లో 22.8.2013న ప్రచురితం)