అంతుచిక్కని రంగు

ఒకానొకరోజు.....
కొండచరియలు విరిగిన చప్పుడులా
తడబడిన మనసు చెంతకు...
తడిసిన మబ్బులా అతనొచ్చాడు

అతను చిక్కటి ఆకాశాన్ని..
దారి తెలియని రాచబాటను
పరిచయం చేశాడు..

ఇష్టానికి కాస్త వెసులుబాటు ఇస్తూ
అతను...నేను
కొత్తరంగులు కొన్ని వెదజల్లితే
అంతుచిక్కని రంగు అతనయ్యాడు

బహుశా
నా మనసు...నా నీడ
నన్ను వదిలి
అతనిని అల్లుకున్నాయి కాబోలు...


Comments

Post New Comment


No Comments Posted Yet...Write First Comment!!!