అది ఎత్తైన శిఖరం.. ఎందరికో సుపరిచితం కాబోలు.. నేను ఒక్కసారిగా తనని చూసాను .. తన చేరువకు వెళ్లేందుకు శక్తి సరిపోలేదు...కరచాలం చేసిన తనని చూసాను... సుతారంగా నా చేతిని అందుకుంది .. తనతో రమ్మంది.. కొంత దూరం సాగాను.. తన గుసగుసలు మాటలతో...
నేను వెనుదిరిగి చూసాను అల్లంత దూరాన ఉన్న నా వాళ్ళని... ఒక ప్రశ్న వేయకుండా... నీవు నాకు తెలుసు అంటూ... సుతారంగా నన్ను జారవిడిచింది...
బంధింపబడని చోటుకు మళ్లీ వస్తానని కాబోలు... స్వేచ్చ ఇవ్వడం తనకు మాత్రమే తెలుసేమో ఇపుడు తన చేతి చల్లదనం నా అణువణువున ఒదిగిపోయింది...