వెచ్చని మంచు దుప్పటి

అప్పుడప్పుడు ..నన్ను
దేవతలా పలకరించి వెళ్ళేది
ఎందుకో వీడని నీడలా
ఈసారి అంటిపెట్టుకుంది గాఢంగా

మాట్లాడనివ్వకుండా గొంతు కట్టేసింది
బతిమాలినా కాసింత నిదుర కూడా ఇవ్వకుండా
సామ్రాజ్యమంతా తనదేనని
కొదవలేని ఆలోచనలు కుప్పగా పోసింది

తెలిసినవారిని ... తెలియని వారిని
తెలుసుకోలేని వారిని
ఆనవాలు లేకుండా అందరిని
ఒకే ఫోటో ఫ్రేమ్లో బిగించి అందించింది

అందులో
గత జన్మ జ్ఞాపకాలుగా కొన్ని
మరుజన్మ అనవాలుగా మరికొన్ని
ఎప్పటికీ తెలియని రహస్యాలుగా ఇంకొన్ని
వెలితి వెలితిగా మిగిలిపోయాయి ఎన్నెన్నో...

ఇంతకూ
నాకు వచ్చింది జ్వరమేనా
నేను ఎరుగని సన్యాసి తత్వమా

ఓహ్..విసిగి వేసారి పోయానిక
ఆవిరి పట్టా.. మందు మాకు పెట్టినా
వెచ్చని మంచు దుప్పటిలా...
నాతోనే ఉండిపోయింది చూడు

ఓయ్
నీపై నెపం వేయాలని లేదు
అయినా....నిజం చెప్పు
తెంపరితనం మంకుపట్టు
నేర్పింది ... నువ్వే కదూ...